Με μια γλώσσα αιχμηρή, χειρουργική όπως και στα ποιήματά της, η Μαρία Κοπανίτσα ανατέμνει εδώ, χωρίς παραχωρήσεις, μεγάλα και εν μέρει απύθμενα θέματα της ζωής: συμβατικούς και αντισυμβατικούς έρωτες, ασθένειες, πόνο και ηδονή, στιγμές θανάτου, αναμνήσεις, γονείς και οικογενειακές ιστορίες, τους ξένους μέσα στην προσωπική ζωή...

ΑΠΟΧΑΛΙΝΩΣΗ, ΞΕΦΑΝΤΩΜΑ Τραλαλά τραλαλό όταν φύγει κάποιος που αγαπώ, φτάνω μέχρι τον εκτραχηλισμό...

Φταίω εγώ; Είχα εκμυστηρευτεί σ’ ένα στενό φίλο θέματα καθαρά προσωπικά, ότι γυμνάζομαι εντατικά και έχω επιτυχία επαγγελματική και καλά γονίδια που μάλλον θα με κρατήσουν ακόμα πολλά χρόνια στη ζωή....