"Πάνω από το τζάκι, το ορθάνοιχτο στόμα που ζωγράφισε ο Μουνκ έτοιμο να μας καταβροχθίσει στον πόνο του· δεν το φοβάμαι όμως, μου φαίνεται οικείο, σαν τη μαύρη μήτρα που με γέννησε, αλλά κατά περίεργο τρόπο δεν δείχνουν να το φοβούνται και οι άλλοι....

Μια σκοτεινή νουβέλα....

Ένα κούφιο πατρικό σπίτι με δηλητηριώδες τζάκι, ένα καπνισμένο υπόγειο κι ένα διατηρητέο ψηλά στην οδό Θεμιστοκλέους....