Στο τελευταίο του βιβλίο ο καθηγητής Φιλοσοφίας Δ. Λιαντίνης με επιστημονική σκέψη μας εξηγεί το πως η άρνηση της Αρχαίας Ελληνικής σκέψης και

Η γλώσσα για το Σολωμό δεν είναι υπόθεση της σοφίας, όπως ο μεγάλος Σηκωμός στις ημέρες του δεν έγινε με τα βιβλία. Το πρωταρχικό τούτο φαινόμενο ο ποιητής το βλέπει ταυτισμένο βαθειά με τη ζωή τού ανθρώπου.

Εν αρχή ην ο δάσκαλος. Μη ο δάσκαλος η φύση δα ήταν, δε θα ήταν όμως οι κοινωνίες. Θα υπήρχε ο χρόνος, αλλά δε θα υπήρχε η ιστορία. Και στο βασίλειο των ζωντανών ήχων θα άκουγε κανείς την κραυγή, τα χουγιαχτά, τα συνθήματα. Δε θα άκουγε όμως ούτε θα ΄βλεπε τη φωνή, τα γράμματα της γραφής, τις συμφωνίες και τους χορούς.