Ό,τι δίνεις παίρνεις...

...

...

-...

-...

-...

-...

Η γη, ο ουρανός και η θάλασσα, μαζί με όσα εμπεριέχουν (και σε όσα εμπεριέχονται) ερωτοτροπούν απρόσμενα με τους χρωματιστούς στίχους της Ελίνας Μαρμαρίδου....

-...

-...

Δείγμα γραφής Στην ονειρόχρωμη κορφή της κοραλλένιας όασης το βήμα σου απάλυνε για να γευτείς τη χάρη των ουρανόψυχων μορφών της θεϊκής υπόστασης Ιχνοβασίες πλάνεψε με τη ματιά της άνοιξης και στα γλυκά αναχώματα ανάσανε πρελούδια χαρούμενων δαφνόφυλλων αστερωτής κατάνυξης Και να φορέσεις των πουλιών τις χρυσαφιές βεντάλιες στις μαρμαρόστρατες φωνές της ζηλευτής ανατολής με όρκους πρασινογκρίζους, πριγκηπικούς παιάνες...

(Δείγμα γραφής:) Με χελιδόνι σου στειλα του έρωτα ηλιαχτίδα Του λυτρωμού αναπνοή, του γυρισμού ελπίδα Κρίνα σαν τα δυο σου μάτια πόρτες είναι του Μαγιού Της αγάπης μονοπάτια, γειτονιές αναπαμού Πάρε την καρδιά μου να με θυμηθείς Πάρε τα φτερά μου, δίπολα μου να ρθείς....

(Δείγμα γραφής:) Του Ποσειδώνα η τρίαινα τα τρίσβαθα μαγεύει και θρόνο χρυσοπόρφυρο σε όστρακα φυτεύει Λευκών μυδιών οι ψίθυροι μαβιών στρειδιών οι πέρλες στην αγκαλιά της θάλασσας στολίζουνε κορδέλες....

(Δείγμα γραφή:) Στου λέοντα το στόμα ξαναζώ Και φέγγω τη γαλήνη Της μοναξιάς τα όπλα παρατώ Αφείδωλα αφουγκράζομαι Πάνθεους λυτρωμούς Αναρτημένα χρώματα Της αυταπάρνησης τα μεγαλεία Σε κερδισμένα μονοπάτια αναπαύομαι Με δίχτυα ανασαίνω Τις αναπόφευκτες φωλιές Της πονεμένης μάγισσας Ποια θύρα σε λυμαίνεται; Το αύριο θεριεύει Στα φρόκαλα ορθώνεται Σε φρούδες παραθλάσεις Το κάλλος της ανάφλεξης Με θράσος σιγοντάρει Και παρασύρει βιαστικά Της παρακμής τα κρόταλα Νυμφαίου παροράματα Του εφιάλτη τις βρόχινες ρωγμές....

(Δείγμα γραφής:) Σε γαλάζιο συννεφάκι σκόνταψε ένα αγγελάκι Στη στιγμή χρυσόσκονη έπεσε στη γη Αυτό με χαρά κουνά τα φτερά και τραγουδεί μες στη σιωπή Συννεφάκια φιλά και με φόρα πετά χαρωπό, στο χρυσό ουρανό....