<<Πού είσαι, παππού;>> φωνάζω δυνατά, αλλά η φωνή μου χάνεται μέσα στο πλήθος...

Η Άννα δεν τολμάει να μιλήσει και να συμμετάσχει στο μάθημα...

Η γιαγιά Πελαγία μπορεί να φαίνεται μια συνηθισμένη κυρούλα, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένα αγαθό πλάσμα του ουρανού, που πήρε τη μορφή μιας γλυκιάς γιαγιάς και κατεβαίνει συχνά στη γη για να υπηρετεί πάντα το καλό! Αγαπά πολύ τους ανθρώπους και ιδιαίτερα τα παιδιά! Είναι γελαστή, πρόσχαρη και μπορεί να γίνεται αόρατη όταν το θελήσει! Επίσης, καταφέρνει και εμφανίζεται σε πολλά μέρη ταυτόχρονα! Φοράει ένα φαρδύ μοβ φουστάνι με δαντελίτσες από το ίδιο χρώμα στον ποδόγυρο, κίτρινα παπούτσια κι έχει στο καπελάκι της δεμένη μια κίτρινη κορδέλα! Στολίζει κάθε μέρα τα ανθοδοχεία της με φρέσκα λουλούδια και μιλάει με φωνή τραγουδιστή...

-

Ένα βράδυ το μαγικό Τζίνι, το Ξωτικό κι ο Κύριος Δεν Βαριέμαι μιλούν με τις Ρυτίδες του Φεγγαριού...

Οι μύθοι και οι θρύλοι της Βαβυλωνίας εμφανίζουν πολλά χαρακτηριστικά συναρπαστικού ενδιαφέροντος, έχουν μεγάλη αρχαιότητα και κάποιες δοξασίες και μύθοι, που βασίστηκαν σε αυτούς, είναι πιο παλιές ακόμη και από τον πολιτισμό της κοιλάδας του Τίγρη και του Ευφράτη...

Ο Αίσωπος, ο αγαπημένος μας μυθοποιός που στην πραγματικότητα ήταν ένας δάσκαλος και φιλόσοφος καθώς μέσα από τους μύθους του δίδασκε ήθος και ορθές συμπεριφορές, παραμένει διαχρονικός και είναι απαραίτητος στις μέρες μας όσο ποτέ...

Οι μύθοι του Αισώπου στην ποντιακή διάλεκτο, με παράλληλη μετάφραση στη νεοελληνική...

Τα ζώα, όπως συμβαίνει και με τους ανθρώπους, διαπληκτίζονται , έρχονται στα χέρια, ματώνουν, εξαπατούν ο ένας τον άλλον και τα ξαναβρίσκουν...

-

Σε αυτό το καταπληκτ...

Ένα κορίτσι συναντά ένα πουλί, ή ένα πλάσμα με φτερά...

Ανακαλύψτε σε αυτή την πολυτελή έκδοση δέκα κλασικά παραμύθια του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, που υμνούν την ομορφιά της ζωής και της φύσης, τη φιλία και την ελευθερία, αλλά και τα παράδοξα που κάνουν τον κόσμο μας τόσο υπέροχο...

Εκατό χρόνια από την εθνική τραγωδία του 1922 και τον τραυματικό ξεριζωμό του ελληνικού στοιχείου από τα χώματα της μικρασιατικής γης, τα λαϊκά παραμύθια αποτέλεσαν διαχρονικά αποκούμπι κι εφαλτήριο για καινούργια ξεκινήματα, για νέες αναστάσεις προς το φως, αναγκαίων, ικανών και ζωτικών επανεκκινήσεων μέσα από τα σκοτάδια της καταστροφής και του πολύμορφου θανάτου, κυριολεκτικού και συμβολικού σε νέα χώματα άγνωστα και πολλές φορές αφιλόξενα...

Ο μικρός Καπνούλης ε...