"Μέσα στις σελίδες του βιβλίου δίνεται το στίγμα μιας εποχής έτσι όπως την είδαν τα μάτια ενός παιδιού που τώρα πια μεγάλωσε....

Μια πρόσφατη ιστορία που εκτυλίσσεται μέσα σε μια στενή παρέα, η οποία συναντιέται κυρίως για να παίξει μια παρτίδα bridge....

Η Ιουλιέττα του φθινοπώρου είναι η αφήγηση της ηρωίδας του βιβλίου τούτου, που από καλοκαιρινό κορίτσι που ήταν, βρέθηκε νέα κοπέλα ακόμα να βιώνει ένα φθινόπωρο, εξαιτίας της ιστορίας που έζησε με δυο συμβολικούς Αλέξανδρους....

Είναι να φοβάσαι και να μετράς -περασμένα μεσάνυχτα- τους σκληρούς και μοιραίους χτύπους του ρολογιού, είναι το φορτίο ενός σώματος που αλλάζει απότομα πλευρό, είναι να ανοίγεις τα βλέφαρα, είναι κάτι σαν πυρετός που δεν είναι πραγματική αγρύπνια, είναι να ψιθυρίζεις στίχους που έχεις διαβάσει εδώ και χρόνια, είναι να τα βάζεις με τον εαυτό σου που ξαγρυπνά όταν οι άλλοι κοιμούνται, είναι να θέλεις να βυθιστείς στο όνειρο και να μην το μπορείς, είναι ο τρόμος να ζεις και να συνεχίζεις να υπάρχεις....

....

-...

....

Μια πόλη με τρεις δρόμους, που χωρίζουν τους ανθρώπους σε αντίστοιχες κατηγορίες....

Τα παιδιά είχαν καρφώσει τα μάτια τους πάνω στην ξένη....

Βήμα-βήμα προσπαθεί η Αμαλία να ανακαλύψει την αλήθεια για την ζωή της....

Μια νέα κοπέλα ξεδιπλώνει της αναμνήσεις της....

Ο άνθρωπος ανήκει στα θηλαστικά....

-...

Ένα φθινοπωρινό Σαββατόβραδο, οχτώ-εννιά νέοι, τρελοπαρέα, όλοι τους ένας κι ένας, κατηφορίζουν προς το Παγκράτι, τραγουδώντας καντάδες με τη συνοδεία κιθάρας και μαντολίνου, και κάνοντας ένα σωρό τρέλες μέσα στους έρημους δρόμους....

Με λένε Μυρτώ....