Ο Τουμανίδης συμπεριλαμβάνεται στη χορεία των ποιητών που «έφτασαν διαδοχικά στην πρω­τεύουσα ως τη δεκαετία του ’70»...

-

Μετά τις ποιητικές ανθολογίες «Στιγμές...

Βιβλίο με κοινό παρονομαστή των μερών του την ποίηση του Κώστα Θ...

Στην ποίηση του Γιάννη Ρίτσου η εκμετάλλευση του αρχαίου μύθου ανοίγει ποικίλες προοπτικές και ικανοποιεί ανάγκες και αναζητήσεις του ποιητή...

Έξι γυναίκες, φιλόλογοι και καταξιωμένες δημιουργοί ασχολούνται με ισάριθμες γυναικείες ποιητικές φωνές του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ού...

«Ο Αναγνωστάκης δεν είναι απλώς ο κύριος εκφραστής μιας εποχής, αλλά της πιο δραματικής, της πιο τραγικής, της πιο αιματηρής εποχής του νεότερου ελληνισμού...

ΕΠΙΛΟΓΗ, ΑΝΑΛΥΣΗ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ χωρίων του ποιητικού έργου του Ανδρέα Εμπειρίκου, που αναφέρονται στην πόλη και ειδικότερα στην Αθήνα, από τον αρχιτέκτονα-πολεοδόμο και Αθηναιοδίφη Αλέξανδρο Παπαγεωργίου-Βενετά, που συμπεραίνει : «Υμνητική η στάση του ποιητή απέναντι στον χώρο της διαβίωσής του...

«ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΣΤΕ, όταν διαβάζουμε ένα ποίημα, είναι, νομίζω, η φωνή του ανθρώπου που το εκφέρει όσο μιλάει συγκινημένος πλάι μας για τα πράγματα που βλέπουμε μαζί του να συμβαίνουν...

Όλες οι συλλογές του Κώστα Γ...

Σε όλες τις συλλογές του Γιάννη Βαρβέρη, το ανθρώπινο σώμα είναι ταυτόσημο με την παρακμή, ο έρωτας είναι επίσης αδύνατον να αναπτυχθεί πλήρως, ο θάνατος γίνεται οικείος για να εξορκιστεί, το μέλλον σχεδόν περιφρονείται, το αισθηματοποιημένο παρελθόν λατρεύεται, το αστικό τοπίο θριαμβεύει επάνω στην σχεδόν απούσα φύση, ο σαρκασμός, ο κυνισμός ή και η αγριότητα είναι οι άλλες όψεις της τρυφερότητας, που φοβάται μήπως την πληγώσουν· η λογική θέλει το ποίημα κλασικά συνήθως δομημένο με αρχή μέση και ισχυρό φινάλε, ενώ η γλωσσά είναι «ανεξίθρησκη», αντιστρέφει συντάξεις, δημιουργώντας καινούργιες, μοιράζει μεγαλύτερους ρόλους στη μεταφορά και σαφώς πολύ μικρότερους στην παρομοίωση, ενώ ή σπάνια μουσική που αναδίδει, μαζί με την έννοια της φθοράς του κόσμου, πάντα, και των ανθρώπων, συνάπτουν εκείνη την αρμονική σχέση, η οποία συντέλεσε ουσιαστικά και καθοριστικά από την αρχή στο να δημιουργηθεί και να συμπληρώνεται συνεχώς, αθορύβως και ακαταπαύστως αυτό το στιβαρό και πολύπτυχο έργο...

Παρά τον στοχαστικό, σχεδόν φιλοσοφικό χαρακτήρα της ποίησης του Αντώνη Φωστιέρη, το αρχικό ερέθισμα οδηγείται στην πλήρη συναισθηματική του μεταστοιχείωση, στη μετατροπή του σε υψηλή ποιητική συγκίνηση...

Το έθνος πρέπει να μάθη να θεωρή εθνικόν ό,τι είναι αληθινό Γιατ’ η ψυχή μου μώλεγε συχνά ''ς το στήθος μέσα.

-