Πού σταματά η ιστορία και πού αρχίζει η μυθοπλασία; Υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές που τις ορίζουν ή η μια υπεισέρχεται στην άλλη και παύει να έχει σημασία ποια από τις δύο βαραίνει περισσότερο; Πότε οι καταστάσεις γεννούν τον ήρωα της ιστορίας και πότε ο ήρωας απαιτεί τη δημιουργία ενός μύθου που θα περιγράφει τον δικό του «πόλεμο» με τη μοίρα του ή τα αδιέξοδα στα οποία αυτή η μοίρα τον οδήγησε; Πότε σταματά ο πόλεμος και πότε αρχίζει η ειρήνη; Τι εννοούμε όταν λέμε «πόλεμος»; Είναι μόνο η αντιπαράθεση με τον εχθρό ή και οι μάχες που δίνει ο καθένας μας στην καθημερινή του ζωή; Και η ειρήνη; Όταν σιγούν τα όπλα και έρχεται η συμφιλίωση ή μήπως όταν κατασιγάσουν τα πάθη, τα όποια πάθη στη ζωή μας και έλθει η γαλήνη; Πώς είναι αυτή η γαλήνη; Είναι πράγματι η ψυχική αταραξία, η πραότητα που όλοι μας επιθυμούμε ή η παραδοχή του πεπρωμένου και η αποδοχή πως είναι το ριζικό αναπόφευκτο για τον καθένα μας; Ερωτήματα αναπάντητα, τουλάχιστον ως προς την καθημερινότητά μας, και μάταιες οι λύσεις που προσπαθούμε να δώσουμε, για να ξεφύγουμε από τα αδιέξοδα...

Η ΔΙΕΡΝΗΝΕΙΑ...

ΤΟ ΜΑΡΜΑΡΙΝΟ ΤΡΑΠΕΖΙ Στο πρώτο μισό του εικοστού αιώνα, ένα αγόρι στα δεκατρία του χρόνια, φεύγει από το χωριό του και πηγαίνει στην άλλη άκρη της Ελλάδας, όπου υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να βρει δουλειά και να προκόψει...

Χάθηκε σε ένα χάσμα πελώριο, τριακόσια μέτρα μήκος, σε βάθος μεγαλύτερο από το δικό του ύψος...

Πρόσωπα πραγματικά που αναδύθηκαν στο φως από το σκοτάδι ενός ξεχασμένου παρελθόντος με μέσο τη μνήμη....