Στο βιβλίο αυτό εξετάζονται οι μεγάλοι σταθμοί της Αριστεράς από τις καταβολές της νεοτερικότητας έως τη Συριζαία διακυβέρνηση....

Τι είναι αυτό που κάνει τους ολιγάρχες της εποχής µας να µην αποδέχονται τον ολιγαρχικό χαρακτήρα του πολιτεύµατός τους; Αγνοούν άραγε τις στοιχειώδεις έννοιες; Αισχύνονται να συνοµολογήσουν ότι διαπνέονται από µια βαθιά ολιγαρχική ιδεολογία; Μήπως µε τον τρόπο αυτόν επιδιώκουν να απαγορεύσουν την εξέλιξη, προκειµένου να διατηρήσουν την πραγµατική ιδιοκτησία της πολιτείας και, συνακόλουθα, να υποτάξουν τον σκοπό της πολιτικής στο συµφέρον των ιδίων και των συγκατανευσιφάγων; Από την άλλη, τι κάνει τις κοινωνίες να εκχωρούν τη διακυβέρνηση στους ολιγάρχες και στη συνέχεια να διαµαρτύρονται επειδή αυτοί τις αγνοούν και ιδιοποιούνται τον δηµόσιο σκοπό της πολιτικής; Γιατί, αντί να διαδηλώνουν, δεν αξιώνουν τη συµµετοχή τους στις πολιτικές αποφάσεις, ώστε να κρίνουν αυτές εν µέρει (η αντιπροσώπευση) ή εν όλω (η δηµοκρατία) τι είναι ορθό και τι όχι για τη χώρα; Η νεοτερική διανόηση, για να αποτρέψει την κοινωνία των πολιτών να αναδιατυπώσει το πρόταγµά της, την έχει εγκιβωτίσει στο δίληµµα της (δήθεν) «πολυπλοκότητας», σε συνδυασµό µε το επιχείρηµα ότι δεν είναι παραδεκτό να κυβερνά ο αδαής και απαίδευτος όχλος, επειδή η σκέψη του αγγίζει το επίπεδο των ταπεινών συναισθηµάτων και της ιδιοτέλειας, και, προφανώς, δεν έχει τη (διανοητική και πραγµατική) δυνατότητα να αποκτήσει την αναγκαία, ακριβή και εκ βάθρων γνώση για τα ζητήµατα της πολιτικής! Εντούτοις, στη διερώτηση αυτή ο Αριστοτέλης θα αντιτείνει: «Ο καθένας εκ των πολλών µόνος του είναι κατώτερος από τους ειδικούς, αλλά όλοι µαζί είναι πολύ καλύτεροι ή, πάντως, όχι χειρότεροι από τους ειδικούς»....

Η στασιαστική έκφραση της οργής των νέων του περασμένου Δεκεμβρίου, ανεξαρτήτως της αφορμής που την προκάλεσε και της άμεσης αιτιολογίας της, ανέδειξε με μεγάλη καθαρότητα το αδιέξοδο της εποχής μας....

...

...

Τα φαινόμενα μας μαρτυρούν, ότι ο σημερινός άνθρωπος έχει υιοθετήσει διαφορετικά από τα μέχρι τώρα γνωστά κριτήρια αξιολογήσεως του ευδοκίμως ζην....

Όταν ο Γεώργιος Παπαδόπουλος ίδρυε με το παραπάνω μήνυμα την ΕΠΕΝ ο λαός μας, εξαπατημένος από τις απατηλές σειρήνες της "μεταπολίτευσης", δεν τον ακολούθησε....

Ο "άγνωστος πόλεμος" μεταξύ του ηγέτου της ΕΡΕ Κων....

Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας είναι ένα πολιτικό δοκίμιο για τη σύγχρονη διαδρομή της χώρας μας....

Το "Οι δημοκρατίες σε κρίση" προσφέρει μια πρωτότυπη και συστηματική αξιολόγηση των σύγχρονων τάσεων στη δημοκρατική πολιτική, όπως η δυσαρέσκεια των πολιτών, η διεθνοποίηση της χάραξης δημόσιας πολιτικής, οι αλλαγές στη διακυβέρνηση και οι μεταρρυθμίσεις στη δημόσια διοίκηση και ο αυξανόμενος διαχωρισμός ανάμεσα στην αρένα της πολιτικής και την αρένα της χάραξης δημόσιας πολιτικής....

...

"Ουδείς στέργει άγγελον κακών επών", λέγει ο μάντης Τειρεσίας στον τύραννο Οιδίποδα....

Oι έννοιες και οι πολιτικοί όροι είναι ιδιαίτερα σημαντικές για τους σπουδαστές της πολιτικής και των διεθνών σχέσεων....

Ο Μιχαήλ Ρίκλιν (1948) ανήκει στην πλειάδα των Ρώσων στοχαστών που, ενώ γεννήθηκαν και μεγάλωσαν σε ασφυκτικά ελεγχόμενο περιβάλλον, όχι μόνο διατήρησαν την πνευματική τους ανεξαρτησία και ελευθερία, μα συνέχισαν τη μεγάλη παράδοση της πατρίδας του, διαπρέποντας στο τομέα της Φιλοσοφικής Ανθρωπολογίας, της Ιστορίας του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού αλλά και της μετάφρασης, παραδίδοντας στον Ρώσο αναγνώστη κείμενα του Τζ....

Η άνοδος του Βλαντιμίρ Πούτιν -πρώην αντισυνταγματάρχη της Κα Γκε Μπε- στην προεδρία της Ρωσίας το 1999 ήταν ένα έντονο σημάδι ότι η χώρα απομακρυνόταν από τη δημοκρατία....