Όταν ο Στέλιος τραγουδάει, η επανάσταση, η αντίσταση, η εξέγερση, ο αγώνας, ο λαϊκός παλμός, το εξεγερτικό μήνυμα, ο λόγος ο καυτός κι ο στίχος ο "ανησυχητικός" στη ράχη μιας εξαίσιας φωνής περνούν από τις πόρτες και τα παραθύρια, τραντάζουν το μαξιλάρι, βροντούν στις βουβές κάμαρες, φυτεύονται στις καρδιές, σκοτώνουν το φόβο, γεννούν ελπίδες, ρίχνουνε φως, πολύ φως, "περισσότερο φως"!...
Προσωπικοί ήταν οι λόγοι που ώθησαν τη συγγραφέα να γράψει αυτό το βιβλίο: η σχέση της με τον καλλιτέχνη Κώστα Καρουσάκη και η αγάπη της για το λαϊκό τραγούδι....
-...Στην Αθήνα έφτασα στα τέλη του 1936. Δεν ήρθα για να γίνω καλλιτέχνης, για να κάνω δίσκους για τα γραμμόφωνα. Τίποτα από όλα αυτά. Δεν τα σκεπτόμουν όταν πρωτοέφθασα στην πρωτεύουσα. Ήρθα για να σπουδάσω, για να πάω στο πανεπιστήμιο, γιατί βλέπεις είχα όνειρο να γίνω δικηγόρος.