Παιδί του αιώνα του, ορμητικός, θαρραλέος, ανατρεπτικός, βούτηξε στον ωκεανό της εποχής, παρασύρθηκε από τα κύματα και βρέθηκε ολομόναχος και ξεχασμένος στην προκυμαία της Πετρούπολης - Λένινγκραντ, αφήνοντας την τελευταία του πνοή λησμονημένος από τους συγχρόνους του...
Στα Δοκίμια για τον Ντοστογιέφσκιτης Ελένης Λαδιά τονίζεται η αντιφατικότητα των ηρώων του, η σχέση του με την Ελλάδα, το πάθος του για τα τυχερά παιχνίδια, το ευκλείδιον και μη ευκλείδιον πνεύμα του, η σύγκρισή του με τον Νίτσε, αλλά κυρίως αναδεικνύονται οι δευτερεύοντες τύποι των μυθιστορημάτων του, οι οποίοι είναι εξίσου σημαίνοντες με τούς πρωταγωνιστικούς, όπως ο Κυρίλωφ στους Δαιμονισμένους, ο Ορντίνωφ στην Σπιτονοικοκυρά, ο Σμερντιάκωφ στους Αδελφούς Καραμάζωβ, ο Ιππόλυτος Τερέντιεφ στον Ηλίθιον, ο μέθυσος Μαρμελάντωφ στο Έγκλημα και Τιμωρία κ...
Το πρώτο έργο Πόση γη χρειάζεται ο άνθρωπος έχει ως θέμα την απληστία και την ακόρεστη ματαιοδοξία του ανθρώπου να αποκτήσει όσο το δυνατόν περισσότερα...
Κοίτα – ο πρώτος πάγος απλώνεται στους δρόμους μας το πρωί, και το αίμα έχει γεύση άγριου λευκάγκαθου ενώ στα χείλη απόμεινε ίχνος φιλιού, σαν μικρή πληγή∙ κοίτα, πόσο φθαρμένες είναι οι τσέπες από τα χέρια με τα δερμάτινα γάντια, κοίτα πώς ξεχνιούνται όλες οι δικές σου επιπόλαιες ενέργειες, και οι κακές συνήθειες∙ πόσο κοντά κοιμούνται τα πουλιά στα κλαδιά, πόσο γκρίζα φαίνεται η αναπνοή στον αέρα, καθώς ο ήλιος χαϊδεύει τις στέγες της πόλης, τις κορυφές των μαύρων δέντρων από πάνω, και τα κοιμισμένα ψάρια στα αργοκίνητα νερά∙ πώς ο κόσμος σου προσφέρει δώρα – κρύα μήλα, όψιμα λουλούδια, ξαφνικά απάνεμα βραδινά και άλλες χαρές – φάε, πάρε, κράτα, φύλαξε τη μνήμη του καλοκαιριού∙ καθώς θα ωριμάζει στους πνεύμονες η νέα ζεστασιά, καθόλου άσχετη, απαλή, αόρατη, εύθραυστη, σαν ζωντανός μίσχος...
Βασικοί ήρωες του έργου είναι το ζευγάρι Φέντια και Λίζα Προτάσοφ, των οποίων η σχέση δεν πάει καλά εξαιτίας της σπάταλης και άσωτης ζωής του συζύγου...
Ο Αλεξέι Κωνσταντίνοβιτς Τολστόι (1817-1875) στα δυο του πρώιμα αυτά κομψοτεχνήματα αναπλάθει δημιουργικά ετερόκλητες περί βρικολάκων παραδόσεις, συνθέτοντας ένα σαγηνευτικό μωσαϊκό ποίησης και τρόμου - από τα σημαντικότερα δείγματα γοτθικής λογοτεχνίας...
Ο Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ ανήκει σ΄΄ εκείνη την κατηγορία δημιουργών που πέρασαν μέσα από το καμίνι όλων των γεγονότων που συγκλόνισαν την Ρωσία κατά τα πρώτα πενήντα χρόνια του 20ού αιώνα...