Οι συγγραφείς διερευνούν τη σχέση δύο φαινομενικά ασύνδετων καλλιτεχνικών ειδών -του αρχαίου δράματος και του φλαμένκο- βασισμένες στο εθνογραφικό υλικό των επιτόπιων ερευνών τους στην Αθήνα και στην Ανδαλουσία. Πρόθεσή τους είναι να κατανοήσουν τον τρόπο με τον οποίο οι ίδιοι οι άνθρωποι (οι Gitanos από τη Jerez της Ανδαλουσίας και οι έλληνες συντελεστές της παράστασης Λυσιστράτη του Εθνικού Θεάτρου) προσλαμβάνουν τον κόσμο. Ερμηνεύοντας την εμβληματική φράση των συνομιλητών τους "...γιατί κυλά στο αίμα μας" κυριολεκτικά, οδηγούν τον αναγνώστη σ ένα ταξίδι πίσω στο πεδίο της εμπειρίας, εκεί όπου οι άνθρωποι βιώνουν τον κόσμο και μιλούν γι αυτόν ως μια συνέχεια, χωρίς τομές και ρήξεις, χωρίς όρια ανάμεσα στο χώρο και το χρόνο, στον άνθρωπο και το περιβάλλον του, στη ζωή και την τέχνη.