Ήρθε η ώρα νομίζω να μιλήσω στην Ελένη...

Κι όμως φτάνει κάποια στιγμή που νιώθεις την ανάγκη ν’ απαγκιστρωθείς από κάποιες εμμονές ή "εξαρτήσεις" που εμποδίζουν τη ζωή σου να προχωρήσει μπροστά....

Είναι άραγε οι ευτυχισμένες μας ώρες που μας παραπέμπουν σε μία αναθεώρηση ζωής; Ή μήπως οι δύσκολες, αυτές που αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα κληθούμε όλοι να αντιμετωπίσουμε, να επιβάλλουν αυτό το φλας μπακ; Και στις δύο περιπτώσεις θέλουμε μάλλον να αντλήσουμε δύναμη από αυτήν που κρύβουμε μέσα μας, να ανασύρουμε άλλοτε χαρά κι άλλοτε ελπίδα από εκείνο το "ντέπο" που φυλάμε όλοι για τέτοιες ώρες και το οποίο θα μας επιτρέψει να προχωρήσουμε με τη βεβαιότητα ότι έχουμε κάπου να στηριχτούμε....

Κάποια πράγματα στη ζωή αυτή μοιάζουν παράλογα....

Ποιος είναι εκείνος που μπορεί να ισχυρισθεί ότι η ευτυχία μπορεί να παραμείνει σε μονιμότητα; Ο συγγραφέας Μάρκος Βερόντης σχεδόν το είχε πιστέψει....

Ο πρωταγωνιστής αυτού του βιβλίου δεν είναι τυχαία έμπνευση, ούτε κύημα φαντασίας....