Πόσο εύκολη, πόσο δύσκολη είναι η επιλογή ενός ποιήματος ώστε να συμπεριληφθεί σε μια ανθολογία ποίησης; Ενίοτε είναι πολύ εύκολη όταν το ποίημα, με την πρώτη κιόλας ανάγνωση καθηλώνει, συναρπάζει και συγκινεί τον αναγνώστη τόσο που δεν του επιτρέπει καν να κάνει καμία άλλη σκέψη, παρά μόνο να θέλει να το ξαναδιαβάσει ξανά...
Εχθρός ο ιός, ο εγκλεισμός, ο εκφοβισμός, εχθρά η μοναξιά, η απανθρωπιά, η υπερβολική ανεμελιά, εχθροί οι μικροοργα-νισμοί, οι παγκόσμιοι οργανισμοί, οι πολιτικοί, οι απολιτικοί, τώρα που δεν ξέρουμε αν ο κόσμος που ονειρευόμαστε είναι καινούργιος ή παλιός: νά ο αθέατος εχθρός...
ΑΝ ΚΑΝΕΙΣ ΑΠ ΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΔΕΝ ΣΑΣ ΚΟΙΤΑΖΕΙ το μισό του Δία είναι για τη Νεκταρία το δέντρο που δίνει τους πλανήτες χαρίζει τα σπουδαία όνειρα πολλές ανθρώπινες ζωές χαμένες για να φτιαχτεί μια μόνο ευτυχισμένη ζωή στην οθόνη που προβάλλει ασταμάτητα τους φόβους και τα δύσκολα λουλούδια πετιούνται στην υπέρυθρη πλευρά της καρδιάς όπως ένα στόμα άδειο πια από μυρμήγκια το άλλο μισό του Δία δώστε το στην Ευαγγελία παγωτό βανίλια με πορτοκάλι γυρίζουν αντίστροφα στον χρόνο διαλυμένες επαναστάσεις επιθυμίες εκπληρώθηκαν στραβά εκείνο το εφηβικό σύνθημα που ξαφνικά απέκτησε υπόσταση σήμερα εργάζεται ως παρά φύσιν τραπεζίτης που σας δαγκώνει όπως η πιο παντοτινή αϋπνία...