Τι είναι αυτό που ενώνει τους ήρωες των τριών θεατρικών έργων που συνυπάρχουν σε αυτό το βιβλίο; Τι κοινό έχουν ο αφηγητής και ο επισκέπτης από το έργο «Στο ένα πόδι» που ταυτίζονται με ένα αντικείμενο, ο άντρας και η γυναίκα από την «Πρόβα» με την Πολυξένη και τον μονόλογό της στη «Φόδρα»; Ο κοινός παρονομαστής που τους ενώνει είναι η μοναξιά – οδηγώντας τους μερικές φορές ως την παράνοια...

Τρύπωσε στο τσιμέντο, εκεί, μέσα σε μια ρωγμή που το φάρδος της ζήτημα αν χωρούσε μια τρίχα, και άνθισε, έβγαλε φύλλα και το λουλούδι του κατακόκκινο, πόση δύναμη πρέπει να είχε άραγε; Στα βράχια επάνω, στους γκρεμούς μέσα, οι ρίζες τους σαν από σίδερο τρύπησαν και φύτρωσαν, και είδαν το φως...

Έξι θεατρικά έργα που αποτυπώνουν την αγωνία του σύγχρονου ανθρώπου για την ζωή του, τον τρόπο που ζει και πορεύεται μέσα σε μια κοινωνία ανθρωποφοβική...

Τελικά πάντα μου άρεσαν οι «δαντέλες» στις ιστορίες, σαν κι αυτές που έβαζα την γιαγιά μου να μου λέει τα βράδια του Χειμώνα δίπλα στο τζάκι και πολλές φορές διαπίστωνα πως η γιαγιά αυτοσχεδίαζε γιατί κάθε φορά η ιστορία της είχε διαφορετικό τέλος...

Παύλος: Θέλω να σε βλέπω πιο συχνά, μου αρέσει τόσο η παρέα μαζί σου, μα οι υποχρεώσεις μου με κρατούν δυστυχώς μακριά σου...

Γνωστοί και φίλοι απέστρεφαν το βλέμμα από πάνω της όταν τους έβλεπαν οι άλλοι, όμως δεν χόρταιναν να την κοιτάζουν όταν την συναντούσαν μόνη της! Είχε μιαν άγρια, ατίθαση ομορφιά, καθώς η ψυχή της ήταν ανήμερη, κι αυτό καθρεφτιζόταν στο πρόσωπό της....

Επίλογος, άλλη μια λέξη για το τέλος που αναπόφευκτα φθάνει κάποτε, μόνο να κρατήσουμε την γλυκιά γεύση από την διαδρομή, τις εικόνες και τις μυρωδιές που μας άφησαν! Άλλοτε τρυφερές και άλλοτε σκληρές όπως συμβαίνει και με την ζωή μας! Άμποτε, να γίνει η ψυχή μας πιο ανάλαφρη, πιο συμπονετική για τις αδικίες του κόσμου!...

Μάζεψε τα χρώματά του ο ήλιος και ζωγράφισε όλον τον ουρανό απ άκρη σ άκρη! Πέρασε και καλημέρισε πολιτείες και χωριά, χαρίζοντας από ένα χρώμα στο καθένα....

Έτσι όπως έπεφτε η βροχή και πάνω στις στάλες αντανακλούσαν τα φώτα των διαφημίσεων και των διερχoμένων αυτοκινήτων, έμοιαζε σαν κλωστή που ένωνε τον ουρανό με την γη....