Ο Πολυβίου δεν ασχολείται µε εδάφια ή συγκεκριµένους στίχους του Αναγνωστάκη για να τους ερµηνεύσει ή να αποδώσει το πιθανό κρυφό νόηµά τους...

Τι μένει από τον Γιώργο Θεοτοκά, σχεδόν 60 χρόνια μετά τον θάνατό του; Μένει σίγουρα ο πυκνός δοκιμιακός του λόγος, ορισμένες καλές σελίδες πεζογραφίας, κυρίως οι πιο αυτοβιογραφικές, η πολιτική του σκέψη...

Με το Παραµύθι χωρίς όνοµα η Πηνελόπη Δέλτα µας καλεί σε αναγνωριστική περιήγηση σε ένα βασίλειο όπου κυριαρχεί η φθορά και η διαφθορά – εκεί όπου ζουν οι «Μοιρολάτρες»...

-

Το πρόβλημα της ποίησης είναι η ποίηση...

EΞΗΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤA την πρώτη έκδοσή της, το βιβλίο αυτό επιστρέφει στην τριλογία του Στρατή Τσίρκα για να φωτίσει μερικές «άγραφες ιστορίες» και αθέατες όψεις των Ακυβέρνητων πολιτειών...

1963-1973: Ο Ηλίας Βενέζης, σε πλήρη ακμή, αναπτύσσει πλούσια δραστηριότητα, ακόμη και τα χρόνια της επώδυνης ασθένειάς του, ώς τις τελευταίες του στιγμές...

Όπως ο Alfieri και ο Foscolo, ο Κάλβος δεν κάνει καμία διάκριση ανάμεσα στην απόλυτη μοναρχία και την τυραννίδα...

Kατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Αγγλία τη δεκαετία του 1870, ο έφηβος Καβάφης γοητεύθηκε από το κίνημα του αισθητισμού στο κοσμοπολίτικο Λονδίνο...

Δηµοσιευµένος το 1879, ο Λουκής Λάρας θεωρείται, και είναι, ένα έργο σταθµός των ελληνικών γραµµάτων, καθώς έθεσε τις βάσεις για τη µετάβαση της ελληνικής πεζογραφίας από τον ροµαντισµό στον ηθογραφικό ρεαλισµό...

Για τον Γιώργο Αριστηνό, η γραφή είναι η κινητήριος δύναµη και η δεσπόζουσα της ποιητικής του...

Το Salvatores Dei υπήρξε το έργο που σφράγισε τη λογοτεχνική πορεία του Νίκου Καζαντζάκη...

Τρία κείμενα για τις Ακυβέρνητες Πολιτείες του Στρατή Τσίρκα από την Μαρία Ιατρού, επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου...

Το βιβλίο αυτό συνιστά μια δομημένη θεωρητική προσέγγιση της δημιουργικής γραφής εμπλουτισμένη με παραδείγματα από την ελληνική και διεθνή λογοτεχνική παραγωγή...

Αναρωτιέμαι αν, αυτή η ηθική στάση των πεζογράφων της Θεσσαλονίκης απέναντι στη ζωή, διαφέρει τελικά και κατά πόσο από την ειλικρίνεια του Ροθ και των άλλων Αμερικανών συγγραφέων, αλλά και την αίσθηση του χρέους που τους διακρίνει στη γραφή τους...