Και τώρα που τα γραψα όλ αυτά και ξαναθυμήθηκα τα παλιά, κάθομαι και σκέφτομαι: "Πότε άραγε ήτανε καλύτερα; Τότε που δεν είχαμε να φάμε, μα δε μας έλειπε το χαμόγελο ή τώρα που τα χουμε όλα, αλλά μας έχει κυριεύσει το άγχος και η απληστία"; Ακούω μερικούς που λένε πως λαχταρούνε την "παλιά καλή εποχή" και δεν ξέρω αν έχουνε δίκιο ή άδικο....

Μέχρι να στέκει ο κόσμος τούτος, η ανθρωπιά δε θα λείπει....