Ελληνίδες, Αρμένισσες και Τουρκάλες περνούσαν τώρα βαδίζοντας η μια δίπλα στην άλλη σαν μια οικουμενική λιτανεία, απευθύνοντας, προς όσους επέμεναν στο εμβατή­ριο της εκδίκησης, τη γεμάτη πόνο αλλά και ελπίδα ικεσία για ειρήνευση μέσα στην κατάνυξη της απόλυτης σιωπής που απλωνόταν σ’ εκείνο το χωριό όπου οι γυναίκες έτρεχαν να ξεγεννήσουν η μια την άλλη με τις μπακιρένιες χύτρες γεμάτες με κοχλακιστό νερό και προσευχόμενες, οι μεν στα ελληνικά, οι δε στα αρμένικα και οι υπόλοιπες στα τούρκικα, στον ίδιο πολυεύσπλαγχνο Θεό...