Υπάρχουν στιγμές στην ιστορία της επιστήμης όπου το Σύμπαν μοιάζει να χαμηλώνει τη φωνή του και να μας ψιθυρίζει το πιο σκοτεινό μυστικό του: αυτό το ψιθύρισμα είναι οι μαύρες τρύπες – περιοχές όπου ο χωροχρόνος παραμορφώνεται, το φως αιχμαλωτίζεται, ενέργεια ακτινοβολείται από το κενό, η γενική σχετικότητα φτάνει στα όριά της και η κβαντική φυσική, παίρνοντας τον λόγο, αποκαλύπτει το αληθινό της πρόσωπο.
Σε αυτό το καθηλωτικό βιβλίο, δύο κορυφαίοι φυσικοί μάς ταξιδεύουν εκεί όπου ελάχιστοι τόλμησαν: στο σημείο όπου η βαρύτητα συναντά την κβαντική διεμπλοκή, εκεί όπου η πληροφορία αμφισβητεί την ίδια της την ύπαρξη·εκεί όπου, ίσως, βρίσκονται τα κλειδιά για την τελική θεωρία του Σύμπαντος. Ένα ταξίδι στο πιο ακραίο κβαντικό εργαστήριο της φύσης: στο εσωτερικό μιας μαύρης τρύπας – στο μοναδικό σημείο όπου ο αθάνατος ταξιδιώτης «ακούει» τη φύση να μιλάει «κβαντικά».
Τι είναι, τελικά, μια μαύρη τρύπα; Ένα κοσμικό τέρας ή ένας μυστικός υπολογιστής της φύσης; Για έναν ολόκληρο αιώνα πιστεύαμε ότι το Σύμπαν αποτελείται από έναν μικρό αριθμό θεμελιωδών σωματιδίων, τα οποία αλληλεπιδρούν μέσα στο πεδίο δράσης που ονομάζουμε χωροχρόνο, ακολουθώντας μια μαθηματική αρχιτεκτονική τόσο απλή και κομψή, που θα χωρούσε να γραφτεί στο πίσω μέρος ενός φακέλου.
Όμως, η μελέτη της μαύρης τρύπας οδηγεί προς μια νέα κατεύθυνση – προς μια γλώσσα που χρησιμοποιείται από τους επιστήμονες των κβαντικών υπολογιστών.
Μια απρόσμενη πραγματικότητα ανατέλλει: ο χώρος και ο χρόνος δεν είναι θεμελιώδεις «οντότητες», αλλά «συντίθενται» από κβαντικά bits πληροφορίας σε κατάσταση διεμπλοκής, με τρόπο που θυμίζει έναν έξυπνα σχεδιασμένο κώδικα υπολογιστή.
Ένα βιβλίο που διαβάζεται σαν περιπέτεια, αλλά είναι «χτισμένο» με ατόφια επιστήμη.
Δεν λες ότι το διάβασες – λες ότι το έζησες. Και όταν το κλείσεις, ο νυχτερινός ουρανός δεν θα σου φαίνεται ποτέ πια ο ίδιος.