Η Αθηνά, μεταφέρεται κάποιο βράδυ στο νοσοκομείο. Δεν έχει επαφή με το περιβάλλον και όλα δείχνουν ότι δε θέλει να ζήσει. Ενώ γύρω της συγκεντρώνονται οι δικοί της άνθρωποι, μέσα στο σκοτισμένο μυαλό της ένα κουβάρι αρχίζει να ξετυλίγει το νήμα του σιγά σιγά. Η ζωή της με το γιο που μεγάλωσε μόνη της, οι αγώνες, οι ανησυχίες, οι προσδοκίες απλώνονται μέσα σ ένα εύρος πενήντα ετών. Μέσα σε οκτώ μέρες, μνήμες ξαναγυρνούν, σελίδες ημερολογίου που κάποτε γράφτηκαν και ζωηροί διάλογοι ξαναζωντανεύουν με γεγονότα ευτράπελα και συγκινητικά περιστατικά. Μικρές ίντριγκες και σχέδια της δυναμικής μητέρας ξετυλίγονται γεμάτα από νεανική δροσιά απ τα περασμένα, ενώ η προσωπική ζωή της ίδιας γλιστράει στο περιθώριο με εξάρσεις και υφέσεις. Ζεστές φιλίες και ένας έρωτας ανομολόγητος ακολουθούν τη ζωή της γυναίκας που έφτιαχνε κανόνες για στάση ζωής, διατηρώντας έναν ομφάλιο λώρο με την πείρα των ανθρώπων της περασμένης γενιάς και κουβαλώντας πάντα μια δική της αχίλλεια φτέρνα. "... Να σε πιάσω στα χέρια μου...": μια φράση που μια ολόκληρη ζωή ακουγόταν σαν απειλή, στο τέλος γίνεται ελπίδα, επιθυμία και προσμονή για σφιχταγκάλιασμα. Συγκίνηση, ευαισθησία και ανάλαφρο χιούμορ που χαρίζουν συναισθήματα και πολλά χαμόγελα.