Από την επινόηση των παραδόσεων έχουμε εορτές και πανηγύρια σε ετήσια βάση και πολλές φορές οι παραδόσεις αυτές αλλοιώνουν την πραγματικότητα ή προκαλούν σκόπιμη βλάβη στην κοινωνία καταστρέφοντας αξίες και δημιουργώντας νέες ηθικές, βασισμένες στην ιδιοτέλεια ή ακόμη και την διαφθορά. Στο κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο της εκπαίδευσης η εθνική ταυτότητα, το έθνος και ο πατριωτισμός αποκτούν ιδιαίτερη βαρύτητα από τους διαχειριστές της παράδοσης. Έτσι κάθε 50 ή 100 έτη γίνεται υπενθύμιση της αρχής ή της περάτωσης της κατασκευής του κράτους από τις ξένες δυνάμεις, εμφανιζομένη ως δημιουργία των αυτοχθόνων, τους οποίους θεωρούν και ως μία φυλή με ονομασία Έλληνες. Για 200 συναπτά έτη έχουμε ένα κράτος το οποίο κινείται οριακά μεταξύ απάτης, δολιότητας και κακουργίας με βασικό εργαλείο επιβολής την Κρατική Εκκλησία η οποία δημιουργήθηκε από το κράτος.. Εκ δομής η Εκπαίδευση φροντίζει να υπάρχει άγνοια της αλήθειας ή συσκότιση της πραγματικότητας, με αποτέλεσμα η ακρισία να οδηγεί σε καταστάσεις που θα ήταν απαράδεκτες για κράτος με ελάχιστο πολιτισμό και Χριστιανικές αξίες.