Οι λόγοι επλήθυναν, οι θεωρίες φουντώσανε αλλ΄ οι κοινωνίες μας δεν πάνε πολύ καλά... rnΚαι πολλοί λένε πως όταν πρόκειται για το κοινό Καλό (την Συνισταμένη του ατομικού Ήθους δηλαδή), μόνον το Παράδειγμα είναι ικανό να μας αλλάξει: Διότι διαθέτει πειστικότητα (πρόκειται για πράξεις, κι όχι για φλυαρίες) και λειτουργεί και ως Σύμβολον (βραχυκυκλώνοντας την τεράστια απόσταση ανάμεσα στο νοούμενον και στο υπάρχον). Θυμάστε όταν (παιδιά) βγαίναμε απ΄ τον κινηματογράφο, πώς ασυναίσθητα περπατούσαμε σαν τον πρωταγωνιστή· ή με πόσην τρυφερότητα κοιτούσαμε τους ανάπηρους με τη ματιά του Σαρλώ.rnrnΜα τα ζωντανά παραδείγματα γύρω μας λιγόστεψαν: Καθώς οι πόλεις κι ο ρυθμός του βίου μεγάλωσαν, δέν βλέπομε εύκολα μπροστά μας τον "Αξιομίμητο", τα δε ΜΜΕ δέν έχουν πάντοτε συμφέρον να προβάλουν το αξιομίμητο -προβάλλουν το ευκολομίμητο!rnrnΑυτή λοιπόν η ανάγκη Παραδειγμάτων μας οδηγεί προς Προσωπικότητες της Ιστορίας, των οποίων ο βίος μπορεί να γίνει Μάθημα του δικού μας βίου.rnrnΈτσι, σ΄ αυτό το βιβλίο επιλέχθηκε ένας Φιλόσοφος (ο Σωκράτης), ένας Μουσικός (ο Μότσαρτ), ένας Επιστήμονας και Πολιτικός (ο Φραγκλίνος), ένας Πρίγκιπας Επαναστάτης (ο Βολκόνσκι) και ένας τραγικός Συγγραφέας (ο Καζαντζάκης). Η αφιέρωσή τους σε σκοπούς υψηλούς, η αγάπη τους στον Συνάνθρωπο, κι η αντοχή τους στα βάσανα της ζωής, ενδέχεται να συνηχήσουν μέσα μας...