Η κατάθεση ψυχής μιας Εβραιοπούλας που βασανίστηκε μαζί με την οικογένεια της και εκατομμύρια άλλους Εβραίους σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως όπως το Άουσβιτς και το Ράβενσμπρουκ. Το κείμενο-μαρτυρία συνοδεύεται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό της εποχής εκείνης Πενήντα χρόνια μετά όλα είναι ακόμα ζωντανά μέσα μου. Παρόλο που ο πόνος αμβλύνθηκε, η απορία, η κατάπληξη και η αγανάκτησή μου ολοένα μεγαλώνουν, μπροστά στο αδιανόητο, σ αυτό που δεν μπορεί να δεχτεί η ψυχή του ανθρώπου με καμιά αιτιολόγηση, καμιά ερμηνεία: πώς είναι δυνατόν, πώς μπόρεσαν με τόση μαεστρία να ξεγελάσουν τόσα εκατομμύρια ανθρώπους; Πώς μπόρεσαν και σκέφθηκαν και εφάρμοσαν μια τέτοια μηχανή εξοντώσεως; Μα γιατί δεν αντέδρασαν οι κάτοικοι γύρω από τα διάφορα στρατόπεδα που ήξεραν τι γινόταν εκεί μέσα; Πώς, πώς... γιατί;