[...] Η Αποστολίδου με το νέο έργο της αυτό σε βίντεο και σε προβολές, σε σχέδιο και αποτύπωση ενός εσωτερικού χρόνου που αναποδογυρίζει τις συμβάσεις του χώρου και του τόπου, έρχεται να μας θυμίσει τις καταβολές της γλυπτικής. Μας θυμίζει πως πρωταρχικά, η αρχαία ταφική διάσταση του γλυπτού κλείνει μέσα σε μια περίοπτη εικόνα ή αντικείμενο το δυνάμει πέρασμα σε άλλους κόσμους και καταθέτει τα κλειδιά του περάσματος αυτού στη θεσμική διαχείριση του φόβου από την τελετουργία ή τη θρησκεία. Από τον αρχαίο τάφο στο κουτί της Πανδώρας και από το σύγχρονο χώρο του θεάματος στου κουτί της τηλεόρασης, ο περίοπτος τόπος κι η οριοθέτηση της εικόνας, το κλείσιμο της σημασίας και η διαχείριση της παρουσίας αποτελούν τη συνέχεια της εξουσίας του φόβου πάνω στον άνθρωπο. Στην αναθεώρηση αυτής της λειτουργίας και του ρόλου του καλλιτεχνικού έργου έρχεται να συμβάλλει σήμερα, διακριτικά αλλά με μεγάλη σιγουριά η Κατερίνα Αποστολίδου. Έρχεται ν ανοίξει την σχισμή ή τη στιγμή εκείνη όπου η άλλη όψη του κόσμου χάνει τα σημεία αναφοράς της μέσα στο χώρο που μας περιβάλλει. Η σχισμή κι η στιγμή αυτή ανοίγουν το δίαυλο ώστε οργανικοί κίνδυνοι να απειλούν την εξουσία που έχει επάνω μας όποια διαχείριση του φόβου, όποια εξουσία θεσμοθετεί κι οριοθετεί τα σημεία αυτά αναφοράς της παρουσίας ή της απουσίας. [...] Ντένης Ζαχαρόπουλος Ιστορικός της Τέχνης Καλλιτεχνικός διευθυντής του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης