Πρέπει ωστόσο να τεθεί το ερώτηµα: Είναι η τρέχουσα πολύκλαυστη κατάσταση της σύγχρονης τέχνης µια απλή εκτροπή; Είναι λάθος των καλλιτεχνών, των µουσείων ή των ιδρυµάτων; Ποιες είναι οι προοπτικές για να βάλουµε τα πράγµατα σωστά στη θέση τους; Ένα µείζον συνέδριο που περιλαµβάνει όλους τους επαγγελµατίες του κόσµου της τέχνης, οι οποίοι στη συνέχεια αποφασίζουν να µεταµορφώσουν ολόκληρο τον χώρο της τέχνης; Υπάρχουν καλλιτέχνες αδίκως αγνοηµένοι που θα έπρεπε να αναγνωριστούν, και ποιος θα µπορούσε να το κάνει; Πρέπει τα προγράµµατα των Καλλιτεχνικών Σχολών να υποβληθούν σε πλήρη επανεξέταση; Πρέπει οι πόροι που η πολιτεία διαθέτει στην κουλτούρα να χρησιµοποιηθούν αλλιώς; Τίποτα δεν είναι πιο αβέβαιο...
Αφομοιώθηκε λοιπόν ο Γκυ Ντεμπόρ, όπως πάντοτε φοβούνταν οι ορθόδοξοι οπαδοί του ή όπως εύχονταν εκείνοι που θεωρούσαν ότι είναι αδύνατο να ζήσει κανείς όλη του τη ζωή ενάντια στο "θέαμα"; Το σίγουρο είναι ότι δεν είναι πια "παράνομος" συγγραφέας, κάθε άλλο μάλιστα....