Ο Ιούδας Ράνσφιλντ κατέβηκε από το αυτοκίνητο και χάζεψε την πανσέληνο. Βαθιά μέσα του υπήρχε κάτι το ανικανοποίητο. Ήταν υποχρεωμένος, όσο και να μην το ήθελε, να παραδεχτεί ότι είχε χάσει. Αλλά αυτό δεν ήταν το πιο ενοχλητικό. Είχε ηττηθεί ξανά στο παρελθόν και γνώριζε πως μπορεί να το αντέξει. Εκείνο που τον βασάνιζε ήταν ο γρίφος... Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από το άγρυπνο μάτι του Nino Perdido. Περιπλανάται τις νύχτες σαν αγρίμι σε στέπες, εύφορες κοιλάδες, μικρά χωριά και πολιτείες. Βρίσκεται παντού και πουθενά. Κρύβεται μέσα μας και περιμένει να αναδυθεί από τα έγκατα της ψυχής μας. Καθορίζει το μέλλον φωτίζοντας γκρεμούς στα αδιέξοδα. Λίγοι το συναντούν και λιγότεροι το αντιμετωπίζουν.