Πέντε διαφορετικοί χαρακτήρες –ένας στυφός σερβιτόρος, µία ευκατάστατη ονειροπαρµένη, θύµα της οικονοµικής κρίσης, ένας εύπορος Δον Ζουάν που αγκιστρώνεται σε δηµιουργίες τρίτων, µια εργαζόµενη πολύτεκνη µητέρα που βρίσκεται σε µόνιµο ψυχικό και σωµατικό τροχάδην και µία ιδιόρρυθµη ηλικιωµένη κοκέτα που βαδίζει προς τον επίλογο– δυσανασχετούν απέναντι στις ζωές που βιώνουν. Και όσο αντίθετοι κι αν φαντάζουν µεταξύ τους, στην πραγµατικότητα όλοι βαδίζουν πάνω σε έναν κοινό δρόµο: εκείνον τον πεζό δρόµο της καθηµερινότητας, όπου τίποτα µαγικό και ονειρώδες δεν συµβαίνει. Ώσπου η ζωή τούς φέρνει κοντά µια παραµονή Πρωτοχρονιάς σε κάποιο εστιατόριο, όπου, µέσα από ευτράπελα και έντονες εναλλαγές, οδηγούνται σταδιακά στην προσωπική τους ολική επαναφορά. Οι εξωτερικοί αλλά και οι εσωτερικοί διάλογοι των πρωταγωνιστών µάς ωθούν να αναζητήσουµε εάν όλοι ανεξαιρέτως έχουµε µια φωτεινή, αλλά και µια εγωιστική πλευρά µέσα µας – ακόµα και όσοι θεωρούµε τους εαυτούς µας ξεχωριστά όντα, µε ανεπτυγµένη κοινωνική αντίληψη και αυτογνωσία. Μήπως τελικά η µαγεία βρίσκεται πολύ πιο κοντά από όσο νοµίζουµε;