[...] Από τα τριαντατρία ποιήματα της συλλογής, όσα και τα έτη της επί της παρουσίας του Χριστού, τα είκοσι έξι έχουν άμεση σχέση με το Άγιον Όρος. Τα πρώτα τρία παρουσιάζουν το Άγιον Όρος ως τόπο αγιοβάδιστο, ως αγιοκρατούσα πολιτεία και τα μοναστήρια ως πύργους της προσευχής. Ακολουθούν τέσσερα ποιήματα δυο παρουσιάζουν τη σχέση της Παναγίας με το Άγιον Όρος, και δυο που αναφέρονται σε μεγάλους Αγιορείτες Άγιους, στον Άγιο Γρηγόριο Παλαμά και στον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, του οποίου μάλιστα τον ύμνο μελοποιεί η ίδια η ποιήτρια ως γνώστης της Βυζαντινής μουσικής και υμνογράφος. Στα ακολουθούντα είκοσι ποιήματα παρακολουθεί η συγγραφεύς τη μοναχική ζωή από την αρχή της, από το δόκιμο καλογερόπουλο μέχρι τον τελειωθέντα θεόπτη μοναχό, με ενδιάμεσες αναφορές στους μοναχικούς αιώνες, στα πνευματικά κατορθώματα της ερημιάς και της σιωπής [...] (από την εισαγωγή του βιβλίου)