Βρισκόμαστε σε ένα ορεινό χωριό της Ελλάδας. Δεν έχει σημασία που ακριβώς. Αφενός γιατί πρέπει να διατηρηθεί η ανωνυμία των ιατρικών φορέων και των ασθενών της περιοχής και αφετέρου επειδή οι καταστάσεις που περιγράφονται στις επόμενες σελίδες, θα μπορούσαν να έχουν συμβεί σε οποιοδήποτε επαρχιακό ιατρείο. Όλοι οι ιατροί που έχουν υπηρετήσει το αγροτικό τους, έχουν αντιμετωπίσει τα ίδια, αν όχι και μεγαλύτερα προβλήματα. Ο στόχος του βιβλίου αυτού δεν είναι να δείξει πόσο μοναδική ήταν η δική μου εμπειρία, το αντίθετο μάλιστα, θέλει να τονίσει την έλλειψη εμπειρίας και ολοκληρωμένων γνώσεων, την ανεπάρκεια ιατροφαρμακευτικού υλικού, τα κοινωνικά και ηθικά ζητήματα και τις διαφωνίες μεταξύ συναδέλφων. Η εφαρμογή της Ιατρικής Επιστήμης στην πράξη είναι συναρπαστική εμπειρία. Οι κοινωνικές και ηθικές προεκτάσεις της μπορεί να αποδειχθούν τεράστιες. Το χρέος και η ευθύνη μας απέναντι στον ασθενή δεν τελειώνουν ποτέ. Αυτά είναι τα λίγα από τα πολλά που συνειδητοποίησα ανατρέχοντας στις σελίδες του ημερολογίου που κρατούσα στο αγροτικό μου ιατρείο.