Το πόνημα τούτο είναι αφιερωμένο στη μνήμη των γονιών μου και ιστορεί όλο το δράμα αυτών, όπως το βιώσανε καθώς πορεύονταν μέσα στα κακοτράχαλα του Καυκάσου αναζητώντας "το νόστιμον ήμαρ" στην Ελλάδα. Σ αυτό προσπάθησα, όσο μου ήταν μπορετό, να σταθώ κοντά στη κοινωνική και ιστορική εξέλιξη των συμβάντων. Βοηθήματά μου εκτός από τη συγκινητική εξομολόγηση των δικών μου είχα και τις ιστορικές πηγές τις οποίες αναφέρω στη βιβλιογραφία που παραθέτω. Καιρό τώρα με βάραινε ένα χρέος, ένα χρέος από μια υπόσχεση, που έδωσα στη λατρευτή μου μητέρα, να κάνω γραπτό μνημείο εκείνο το δράμα τους. Σήμερα νιώθω να αλαφρώνω από τούτο το βάρος, γιατί εκτέλεσα το χρέος μου. Δέσποινα Ξιφιλίδου