Σε μια χώρα στην οποία κανείς δεν επικαλείται και δεν λατρεύει τον Χριστό με καταδηλωτικό αλλά μόνον με συνυποδηλωτικό τρόπο, αντικαθιστώντας τον με ονόματα που συνεκδοχικά (και εντέλει μετωνυμικά ή μεταφορικά) σχετίζονται μαζί του, σε μια χώρα στην οποία η αλλοτρίωση και πραγμοποίηση του προσώπου του εμφανίζει την εκκλησία στη θέση του, ως σώζουσα, και όχι ως σωζόμενη όπως θα ήταν το αναμενόμενο, σε μια χώρα στην οποία όλοι είναι χριστιανοί και κανένας δεν είναι, και αντίστροφα, κανείς δεν είναι χριστιανός και όλοι είναι, αναδεικνύεται ως επείγουσα η ανάγκη να ξαναδούμε το ζήτημα των δογμάτων ή των κομμάτων με έναν τρόπο διαφορετικό από εκείνον με τον οποίον το είδαμε ως τώρα....

Τα δωμάτια είναι ψυχές....

Ένα βιβλίο που ασχολείται με τα προβλήματα αλλά και το ιδιαίτερο καθεστώς αληθείας της εκπαίδευσης, αντλώντας έμπνευση από την καθημερινή σχολική πράξη και παράλληλα από το θεωρητικό έργο συγγραφέων όπως οι Μισέλ Φουκώ, Λουί Αλτουσέρ, Τζούντιθ Μπάτλερ, Ζαν Φρανσουά Λυοτάρ, Κλοντ Μισεά, Ζιλ Ντελέζ, Καρλ Μάρξ, Ζακ Λακάν, Σλαβόι Ζίζεκ, Ερνέστο Λακλάου, κ...

Η ποιητική αυτή συλλογή γράφτηκε μέσα σε ενάμιση μήνα (από τα μέσα Οκτωβρίου ως το τέλος Νοεμβρίου του 2020) κατά τη διάρκεια του δεύτερου κύματος της πανδημίας...

Τα ποιήματα αυτά οφείλουν τη γέννησή τους στην υποδοχή που βρήκε η προηγούμενη συλλογή, το Ένα τρανζιστοράκι που έπαιζε για τη μοναξιά, από τους λίγους φίλους και τον μικρό κύκλο ανθρώπων που το διάβασαν...

«Πώς όμως θα τον επικαλεστούν αν δεν τον πιστέψουν; Και πώς θα τον πιστέψουν αν δεν έχουν ακούσει γι’ αυτόν; Και πώς πάλι θ’ ακούσουν γι’ αυτόν αν κάποιος δεν τους τον κηρύξει; Και πώς θα κηρύξουν αν δεν αποσταλούν; Καθώς είναι γραμμένο: «Πόσο ωραίοι οι πόδες των ευαγγελιζομένων την ειρήνη, των ευαγγελιζομένων τα αγαθά!» (Ρωμ...