Η μελέτη αυτή προσπάθησε να λάβει υπόψη της, εκτός εννοείται από τη σημασία και τις ιδιαιτερότητες του έργου του μεγάλου γλυπτή Γ. Σκλάβου -και κάθε καλλιτεχνικό έργο έχει τις δικές του-, μία γενικότερη προσέγγιση αρκετών σημαντικών θεμάτων, τα οποία συνδέονται με τη μοντέρνα και την αφηρημένη ειδικότερα τέχνη. Διαφορετικά, είναι βέβαιον ότι δεν είναι δυνατό να πραγματοποιηθεί μια τέτοια θεωρητική απόπειρα. Έτσι, προσπαθήσαμε να αποφύγουμε μια παραδοσιακή μονογραφία, που ως μορφή έχει ελάχιστη σχέση με τη μοντέρνα τέχνη. Μ αυτήν την έννοια, το συγκεκριμένο κείμενο έχει μεγαλύτερη σχέση με το δοκίμιο. Από μία ορισμένη άποψη, μπορεί μάλιστα να θεωρηθεί ως μία μικρή παράταξη δοκιμίων, με στόχο το φωτισμό, την ερμηνεία και την κατανόηση με έναν μη παραδοσιακό τρόπο του έργου του Σκλάβου, τοποθετώντας το ταυτόχρονα ιστορικά σε σχέση με την εξέλιξη της μοντέρνας τέχνης και της κοινωνίας. Μέσα δε από αυτή την έρευνα καθίσταται ευκολότερη και η προσέγγιση των σχέσεων της αισθητικής με τη σύγχρονη τραγική συνείδηση, καθώς και η διερεύνηση του σε τί συνίστανται αυτές συγκεκριμένα για τον σύγχρονο άνθρωπο. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)