Οι Άγιοι είναι οι οδοδείκτες της πνευματικής μας ζωής. Είναι ο Χριστός επαναλαμβανόμενος εις τους αιώνας. Η παρουσία τους αποτελεί πηγή έμπνευσης και αφυπνιστικό σάλπισμα πνευματικού αγώνα με στόχο να φτάσουμε στο: «Άγιοι γίνεσθε ότι εγώ άγιος ειμί» (Α΄ Πέτρ. α΄ 16). Το κέντρο της θείας λατρείας είναι η Θεία Ευχαριστία. Σ αυτήν η θριαμβεύουσα και η στρατευόμενη Εκκλησία ενώνονται και οι άγιοι αποτελούν την ειδική μερίδα που με την αγία ζωή τους ευαρέστησαν τον Κύριο, προς δόξαν του «εσφαγμένου αρνίου». Ευλογία Θεού αποτελεί το γεγονός ότι δια μέσου των αιώνων εμφανίσθηκαν αρκετοί επώνυμοι και ανώνυμοι υμνογράφοι οι οποίοι συνέθεσαν ιερές ακολουθίες προς τιμήν πολλών αγίων της Εκκλησίας μας. Ένας από τους ανωνύμους αυτούς καλάμους υμνεί και εγκωμιάζει τον Θεοδόχο και Δίκαιο Συμεών. Τον γηραιό και ευλαβή πρεσβύτη που το Πνεύμα το άγιο του φανέρωσε: «μη ιδείν θάνατον, πριν ίδη τον Χριστόν Κυρίου» (Λουκ. β΄ 26). [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)