-...

Είμαι ένα ώριμο παιδί που αδελφώνομαι με ήλιο και βροχή, πετροβολώ τις συννεφιές μου και περιμένω πάντοτε την άνοιξη....

Η μαγεία των λέξεων Στην ποίηση οι λέξεις, άλλοτε βασανιστικές και αδυσώπητες,άλλοτε φιλικές και τρυφερές, αγκαλιάζουν νου και καρδιά, ξενυχτούν και ονειρεύονται μαζί μας, αδελφώνονται με τις χαρές και τις δυσκολίες μας, μάς διδάσκουν την αλήθεια και την ελπίδα, μάς συντροφεύουν μια ζωή αδιαμαρτύρητα, ακόμα κι όταν τις παραποιούμε ή τις κακοποιούμε, εκείνες στέκουν στο βάθρο τους υποστηρίζοντας την διαχρονική αξία τους και θυμίζοντας σε μάς τους αγνώμονες Νεοέλληνες όλη την προγονική κληρονομιά και το μεγαλείο τους....

...

-