Ο Παναγιώτης Κουπιτώρης παραθέτει τις απόψεις όλων των προγενέστερων συγγραφέων που πραγματεύτηκαν την καταγωγή της γλώσσας και της φυλής των Αλβανών. Κινούμενος στα ίδια πλαίσια με τον Θ. Πασχίδη, ο Κουπιτώρης τεκμηριώνει τη "μεγίστη" συγγένεια Ελλήνων και Αλβανών σε γλωσσικό επίπεδο, θεωρώντας την αλβανική ως "παναρχαία πελασγική ή γραικοϊταλική". Βασική μέριμνα του Κουπιτώρη είναι να αντικρούσει τους ισχυρισμούς του Φαλμεράϋερ (Das Albanische Element in Griechenland, Μόναχο 1857), ότι δεν υπάρχει καμία ομοιότητα μεταξύ της αλβανικής και της ελληνικής γλώσσας. Ο Κουπιτώρης τεκμηριώνει τα επιχειρήματά του με παραδείγματα από την κλίση των προσωπικών αντωνυμιών στην αρβανίτικη διάλεκτο ιδιαίτερης πατρίδας του, της Ύδρας.