Το δηκτικό άγγιγμα της αστείρευτης πένας του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη μετατρέπεται σε βασανιστική μέγγενη, ασφυκτική αγχόνη για το κατεστημένο της σύγχρονής του, νησιώτικης κυρίως κοινωνίας. Η μεθοδευμένη, καυστική σάτιρα παραμένει μόνιμη σύμμαχος και πιστή συνοδοιπόρος της γραφής του. Παράλληλα, η γυναικεία ύπαρξη, εγκλωβισμένη σ ένα άκρως ανδροκρατούμενο περιβάλλον ανακτά τελικά τη θέση που της αξίζει (έστω κα σε φιλολογικό επίπεδο), διαμέσου μιας αντικειμενικής σκιαγράφησής της στα κείμενα του διαχρονικού Σκιαθίτη συγγραφέα...