[...] Το φίλο μου Νίκο Ματσανιώτη (1925-2010) τον γνώρισα το 2003. Όταν επρόκειτο να συνέλθει στη Θεσσαλονίκη ελληνοτουρκικό συνέδριο περιγεννητικής ιατρικής, ο πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας περιγεννητικής ιατρικής κ. Απόστολος Αθανασιάδης μου ανακοίνωσε ότι κατά τη διεξαγωγή του προσεχούς συνεδρίου της Εταιρείας (4-6 Απριλίου 2003) θα απονεμηθεί βραβείο σε έναν Έλληνα και σε έναν Τούρκο διανοούμενο· και ότι από τους Έλληνες επέλεξαν εμένα. Μου πρόσθεσε μάλιστα ότι η απόφαση της Εταιρείας να απονείμει το βραβείο σ εμένα οφείλεται σε σύσταση του γενικού γραμματέα της Ακαδημίας Αθηνών και διαπρεπούς παιδίατρου Νίκου Ματσανιώτη. Μου έκαμε εντύπωση η πληροφορία επειδή έως την ημέρα εκείνη δεν είχα γνωριμία από κοντά με το μνημονευμένο συνάδελφο. Έσπευσα βέβαια να ευχαριστήσω τηλεφωνικώς το Ματσανιώτη, καθώς φυσικά ευχαρίστησα και τον κ. Αθανασιάδη, που μου ανακοίνωνε το ευχάριστο γεγονός. Η άκρα ευμένεια του Ματσανιώτη απέναντι του προσώπου μου στάθηκε βέβαια αιτία να αναπτυχθεί μεταξύ μας στενότατος δεσμός φιλίας, που οδήγησε σε συχνή ανταλλαγή επιστολών αλλά και προσωπικών δημοσιευμάτων μεταξύ μας. Γράμματα του αείμνηστου φίλου μου δημοσιεύονται στο τεύχος τούτο και είναι είκοσι τέσσερα και τρία έγγραφα της Ακαδημίας Αθηνών (ένα φέρεται με δύο αριθμούς)· ορισμένα είναι σύντομα, τα περισσότερα εκτενέστερα. Μου αποστέλλονται συχνά με αφορμή παραλαβής απ αυτόν δημοσιευμάτων μου, για τα οποία εκείνος εκφράζεται με άπειρη καλοσύνη και υπερβολική ευμένεια. Στο αρχείο μου σώζονται, όπως είπα, αντίγραφα μόνο επτά δικών μου γραμμάτων στο Ματσανιώτη. Όλα τα γράμματα σχολιάζονται στις περιπτώσεις που είναι ανάγκη. Στο τέλος του τεύχους καταχωρίζονται πίνακας των επιστολών και σχετικά ευρετήρια προσώπων και πραγμάτων. [...] (από τον πρόλογο του Ε. Κριαρά)