Όπως και στο πρώτο μου μυθιστόρημα, το "Ολα σου τα μαθα, μα ξέχασα μια λέξη", έτσι και σε τούτη τη συνέχειά του, το νόημα για μένα είναι να αποτελέσει έναν καθρέφτη για να δούμε πιο ξεκάθαρα τον εαυτό μας και τους θεμελιώδεις κοινωνικούς ρόλους που έχουμε ως σύντροφοι, γονείς, εργαζόμενοι και πολίτες. Να μας δώσει ιδέες -ή έστω και μόνο μία- για να κάνουμε σωστές επιλογές και να ζήσουμε όσο γίνεται καλύτερα και πιο πλούσια τη μία και μικρής διάρκειας ζωής μας σε μια κοινωνία συνοχής και ευημερίας, σε μια πατρίδα που αξίζει σε μας και στα παιδιά μας. Για να δώσουμε, δηλαδή, ζωή στα χρόνια μας. Εύχομαι ολύψυχα αυτό να συμβεί σε σας και σ αυτούς που αγαπάτε.