«Η Σµύρνη ήτανε τώρα δοσµένη ολόκληρη µέσα στην πύρινη ακολασία και οι καυτερές φλόγες έγλειφαν µε ηδονή σατύρων τις τοίχινες σάρκες της. Και για να συµπληρωθεί η εικόνα µε όλα τα πρωταγωνιστούντα πρόσωπα, και για να µη λείψει απ’ αυτόν τον αθέµιτο γάµο της καταστροφής ο ρουφιάνος, τα συµµαχικά πολεµικά ρίξανε τους προβολείς τους στην ξηρά. Το φως των προβολέων και η λάµψη της φωτιάς στροβίλιζαν έτσι παιχνιδιάρικα, λες κι ήτανε πανηγύρι, λες και ο χαλασµός της Σµύρνης και η ανθρωποσφαγή, κι ο θρήνος των παρθένων και των γυναικοπαίδων, ήτανε το ποθούµενο τέλος του Παγκόσµιου πολέµου, κι άξιζε να γίνει αυτή η ασύλληπτη φωτοχυσία». Ο Άγγελος Δρόσος (1896-1966), δηµοσιογράφος, πολεµικός ανταποκριτής στη Σµύρνη, ήταν από τους ανθρώπους που είχαν το θλιβερό προνόµιο να ζήσουν την καταστροφή, την οποία κατέγραψε σε αυτό το βιβλίο που ζωντανεύει την ατµόσφαιρα του τρόµου, του ζόφου και της φρίκης καθώς η µεγάλη πυρκαγιά αφάνιζε την πόλη. Μια προσωπική µαρτυρία, για µια εποχή που η Ιστορία ευνόησε την κτηνωδία και διέλυσε τις ζωές των ανθρώπων. Το Ανάµεσα στους πεθαµένους (πρώτη έκδοση το 1933) είναι ένα ντοκουµέντο υψηλής θερµοκρασίας επειδή ακριβώς έχει γραφτεί αµέσως µετά τα συγκλονιστικά γεγονότα που περιγράφει. Ο επίλογος της κόρης του συγγραφέα Καίτης Δρόσου, της ποιήτριας, δηµοσιογράφου και συζύγου του Άρη Αλεξάνδρου, αποσαφηνίζει το «ποιος είναι ποιος» στο βιβλίο. Και σηµειώνει: «Το µωρό, εγώ, γλίτωσα... Δεν ξέφυγα απ’ τα χέρια της µάνας µου, δεν τ’ αποφάσισε κανείς να µε πνίξει, όταν τα κλάµατά µου πρόδιδαν το κρησφύγετο».