Στο βιβλίο αυτό είναι καταγραμμένες αναμνήσεις από την ίδια τη ζωή μου προπάντων, αλλά και από σύγχρονά της και προσδιοριστικά της ιστορικά συμβάντα. Οι αναμνήσεις αυτές αξίζουν να ονομασθούν αναπολήσεις, καθώς φέρνουν στη συνείδησή μου τα περασμένα σαν τωρινά. Στη συγγραφή του βιβλίου αυτού ίσχυσε κατ εξοχήν ο ευρύτερης ισχύος προβληματισμός "τίνα δει επί την γραφίδα παραλαβείν και τίνα παραλιπείν". Ως επί το πλείστον εμπιστεύθηκα την επιλεκτική αυθορμησία της μνήμης, περισωστική μάλλον των σπουδαίων, πιστεύω, και απορριπτική των μη σπουδαίων στον Καιάδα της λήθης. Βοηθήθηκα, όμως συμπληρωματικά έστω, και από κείμενα μου παλαιότερα, όπως υπομνήματά μου ως υποψηφίου προς το Πανεπιστήμιο ή προς την Ακαδημία ή και άλλα. [...]