Αντικείμενο της παρούσας μονογραφίας αποτελεί η ρύθμιση του άρθρου 544 αρ. 6 ΚΠολΔ για τους λόγους αναψηλάφησης της απόφασης λόγω ψευδών αποδεικτικών μέσων (ψευδής κατάθεση μάρτυρα ή διαδίκου, ψευδής έκθεση ή κατάθεση πραγματογνώμονα, ψευδής όρκος διαδίκου, πλαστά έγγραφα). Ο σκοπός της αναψηλάφησης, η ανατροπή του δεδικασμένου που επέρχεται από την εξαφάνιση της εκδοθείσας δικαστικής απόφασης, η ψευδής αποδεικτική βάση της απόφασης ως λόγος αναψηλάφησης, το περιεχόμενο του δικογράφου της αναψηλάφησης αποτελούν μερικά θέματα που πραγματεύεται ο συγγραφέας στο πρώτο -Γενικό- Μέρος του έργου. Στο Ειδικό Μέρος εξετάζονται η αναγνώριση των ψευδών αποδεικτικών μέσων με απόφαση ποινικού δικαστηρίου (εδ. α΄ αρ. 6 άρθ. 544), η αναγνώριση του ψευδούς αποδεικτικού μέσου ή της πλαστότητας του εγγράφου με απόφαση πολιτικού δικαστηρίου (εδ. β΄ αρ. 6 άρθ. 544) και η σχέση των ρυθμίσεων του αρ. 6 του άρθ. 544 ΚΠολΔ με τις ρυθμίσεις των άρθρων 525 και 528 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις θέσεις της ελληνικής και της διεθνούς θεωρίας και με εξαντλητική αναφορά στις αποφάσεις των πολιτικών αλλά και των ποινικών δικαστηρίων για το υπό εξέταση θέμα, η παρούσα αποτελεί τον οδηγό του νομικού της πράξης για ένα τμήμα του δικαίου της αναψηλάφησης το οποίο μέχρι σήμερα δεν είχε αναλυθεί ή ερμηνευθεί επαρκώς.