Κι ύστερα περάσανε από πάνω τους, άλλοτε με πάταγο και άλλοτε στα βουβά, εμπύρετες, άχρωμες και ταραγμένες δεκαετίες μαζί με τις ερπύστριες των Γερμανών, των Άγγλων, των Συνταγματαρχών, των εργολάβων, και τα Εξάρχεια έζησαν νύχτες "πολλές μέσα σε λίγην ώρα" [....

Αιώνες ιστορίας ενός τόπου δεν αναπλάθονται ασφαλώς από τα διαθέσιµα λεκτικά και γραπτά σπαράγµατα –κάποιες φορές δεν επαρκούν για να ανασυνθέσεις ένα και µόνο γεγονός του παρελθόντος ούτε τα λεγόµενα αδιάσειστα ντοκουµέντα–, µα θεωρούµε πως θα ήταν ανεπίτρεπτο να µην αποδοθεί, χωρίς τοπικιστικές εξάρσεις και ανώφελους ροµαντισµούς, κάθε ψήγµα, γραπτής ή προφορικής µαρτυρίας, σ’ αυτές και σ’ αυτούς τουλάχιστον που δεν θαµπώνονται από τις ανέξοδες ποµφόλυγες και τις αντιαισθητικές κορώνες των επετειακών δεκάρικων κι αναζητούν στις αξεδιάλυτες σκιές των άγριων, πράγµατι, κι απρόσιτων καιρών τα αδιόρατα φάσµατα και τις ανείπωτες ιστορίες που στοιχειώνουν ακόµα τη γενέθλια γη τους...