Μακρινή στεριά Κάποτε θα ΄΄χουμε τελειώσει με όλα αυτά που μας πνίγουν και το παρόν θα είναι ένας μισοξεχασμένος εφιάλτης Τότε, το μόνο που θα έχει απομείνει θα είναι όσα αρνηθήκαμε για να παραμείνουμε όρθιοι, ένα καθαρό βλέμμα και η βεβαιότητα ότι κάποτε θα νικήσουμε Κάποτε θα μετράμε τις πληγές μας χωρίς να πονάμε και θα λογαριαστούμε επιτέλους με τους δαίμονες που κυνηγούν τη ζωή μας Τότε, οι λέξεις θα αποκτήσουν ξανά το νόημά τους και το βλέμμα μας θα χάνεται σε μια απέραντη γαλήνια θάλασσα