Ο συγγραφέας, επιχειρώντας να συνθέσει σε έναν γερό κι αδιάσπαστο κορμό όλες τις "κριτικές" που επεξεργάζονταν οι ειδικοί στον καιρό του, έως και την έκδοση της "Ανατομίας" δημιούργησε με τούτο το μνημειώδες έργο μια ενιαία θεωρία για τη λογοτεχνία, καθώς δε μιλούσε για ένα κάποιο κείμενο, για μια γενιά ή για τα άπαντα κάποιου συγγραφέα, αλλά για το σύνολο της υπάρχουσας λογοτεχνίας: από τη Βίβλο και τους Κλασικούς έως τη σύγχρονη Επιστημονική Φαντασία και τα λαϊκά ρομάντζα. Και όντως το κατόρθωσε, όχι μόνο επειδή δεν του έλειπε η απόλυτη εποπτεία στα κείμενα που όφειλε να εξετάσει, αλλά και γιατί όλοι οι αναγνώστες του έργου του μπορούν να αποδεικνύουν την ευστάθεια της θεωρίας του από τα καθημερινά τους διαβάσματα, ανακαλύπτοντας "ανάμεσα από τις αράδες" μυστικά και συγγένειες που διαφορετικά δε θα μπορούσαν να φανταστούν. Ο Frye στον αντίποδα των ξηρών, άνευρων κριτικών, χαρίζει στην Απόλαυση της Ανώγνωσης μια νέα διάσταση.