Στο έργο αυτό καταγράφονται τα όρια της εμπειρίας γύρω από την κατανόηση της ύπαρξης ως υπερβατικού φαινομένου, καθώς και τα όρια της επιστημονικής γνώσης, πάνω στην κατανόηση της ουσίας και της συμπεριφοράς του σύμπαντος κόσμου στο επίπεδο της ύλης, της ζωής και του νου, ως τρόπου προσέγγισης της υπαρκτής πραγματικότητας. Αποτυπώνεται επίσης το μυστήριο της αυτεπίγνωσης και το αίνιγμα του θανάτου, παρουσιάζεται μια νέα θεωρία ύπαρξης και αναλύεται το πρόβλημα της ανθρώπινης αυτοπραγμάτωσης. Προσδιορίζεται, ακόμα, η αρχαιοελληνική πολιτισμική συμβολή στην επεξήγηση της ύπαρξης μέσω του εσωτερισμού. Ανασύρεται και τεκμηριώνεται η μυητική διδασκαλία, που κατά μεγάλο μέρος βρίσκεται διασκορπισμένη στα κείμενα της αρχαιοελληνικής γραμματείας. Αποσυμβολίζεται η Ιερά Τετρακτύς, αναλύεται η Πυθαγορεία πεντάλφα και παρουσιάζονται υπαρξιακές κοσμοθεωρίες μεγάλων αρχαίων Ελλήνων στοχαστών. Καταχωρούνται τα επιτεύγματα του αρχαιοελληνικού πολιτισμού, εμπνευσμένα από τον λατρευτικό μυισμό και τον φιλοσοφικό στοχασμμό, όπως: η ανάπτυξη της πόλης, του πολιτεύματος, του δικαίου, των επιστημών, των τεχνών, των γραμμάτων, του αλφαβήτου, της μουσικής και του αθλητισμού, όπως και η συσχέτηση αρμονίας-αριθμών και η διαμόρφωση του λαμβδώματος. Καταγράφεται η φιλοσοφική σκέψη θεματικά, διαχρονικά και αποφθεγματικά από τα τέλη της 2ης π.Χ. χιλιετίας μέχρι τα τέλη της 2ης μ.Χ. χιλιετίας. Η συντριπτική υπεροχή του αρχαίου ελληνικού στοχασμού μέχρι και σήμερα είναι φανερή.