Λιλιάνα, Βανέσσα, Ιλόνα, Σεσίλια αλλά και Άννα και Μαργαρίτα και Φρύνη. Κούβα, Μεξικό, Κολομβία, Ιταλία και Ελλάδα. Άνδρες ταξιδευτές και άνδρες μετανάστες. Επιτυχημένοι, αποτυχημένοι, αλλά πάντα κυνηγοί. Όπου κι αν ταξιδεύουν, αναζητούν τον εξωτικό έρωτα, τον αγοραίο έρωτα ή και ερωτεύονται στ αλήθεια τραγικά κι απελπισμένα. Όπως και να ναι, στο Αναζητώντας την Σαλώμη, του Γιώργου Ρούβαλη, οι ήρωές του αφηγούνται με φιλοπαίγμονα διάθεση και αυτοσαρκασμό τις περιπέτειές τους, την αναπόφευκτη πολλές φορές μοναξιά τους και τα πολλαπλά αδιέξοδα που συναντούν στις συντηρητικές και επαρχιακές κοινωνίες της ιδιαίτερής τους πατρίδας. Ωστόσο, η παρατηρητικότητα, το χιούμορ, η ζωντάνια των περιγραφών και των χαρακτήρων, η βαθιά μελαγχολία αλλά και η ελπίδα για «ό,τι έχει κερδηθεί, για ό,τι έχει πια χαθεί», δίνουν ένα ξεχωριστό ανθρωπογεωγραφικό βάθος στο έργο του συγγραφέα, συνδέοντάς μας άμεσα με τις ελπιδοφόρες στιγμές της πεζογραφικής μας παράδοσης.