Ανέγγιχτη ψυχή διψά για ένα ανθρώπινο χάδι, που θα μαλάξει και θα δροσίσει την ψυχή... Η πρωταγωνίστρια, των αυτοτελών ιστοριών, η Βαλέρια, επιθυμεί και εύχεται κάθε έναστρη νυχτιά, που αποδρά κάποιο αστέρι και πέφτει στην αγκαλιά της, να αισθανθεί ένα άγγιγμα ψυχής! Οι εποχές διαδέχονται η μια την άλλη, αλλά στην ψυχή της Βαλέριας, έχει κατοικήσει μόνιμα ο βαρύς χειμώνας. Η ψυχή της αποζητά το ανθοβόλημα της Άνοιξης... την ζεστασιά του Καλοκαιριού! Τα πρόσωπα στην κορνίζα της υγρής σοφίτας συνεχίζουν να εναλλάσσονται...