Υπάρχουν μερικά σημεία στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας που γεννούν σκληρά ερωτήματα. Με το 70% του προπολεμικού εβραϊκού της πληθυσμού να έχει εξοντωθεί στα στρατόπεδα του ναζισμού, η χώρα βρίσκεται σε μια από τις πρώτες θέσεις στη θλιβερή σύγκριση, ξεπερνώντας ακόμα και το ίδιο το Ράιχ. Φταίνει μόνο οι ξένοι κατακτητές γι αυτή την επίδοση; Την ίδια εποχή, στη διάρκεια του τελευταίου Παγκοσμίου Πολέμου, μια ιστορική μειονότητα, οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες της Ηπείρου, "εκκαθαρίστηκαν" με τον πλέον απόλυτο τρόπο. Δεν είναι παιχνίδια προπαγάνδας -ανθελληνική ή φιλελληνικής- αυτά τα ζητήματα. Είναι θέματα ιστορικά, με καίριο και πολύπλευρο ενδιαφέρον. Η τυχόν αποφυγή των απαντήσεων, της έρευνας για το τι έγινε και πώς έγινε, υπονομεύει καθοριστικά την ιστορική και πολιτική μας παιδεία και ανοίγει τον δρόμο για νέες "απρόσμενες" εξάρσεις των παθών και των εγκλημάτων. Αλίμονο στα έθνη και στις κοινωνίες που πιστεύουν ότι βρίσκονται πάνω και πέρα από την ιστορία και ότι είναι "εξ ορισμού" αναμάρτητες...