Με ένα προσωπικό στυλ που μαρτυράει επιρροές τόσο από Καβάφη, Σεφέρη, Ελύτη, Καρούζο όσο και από Ρίλκε, Τσβετάγεβα αλλά και Μπέκετ, το "Στον κήπο με τις σαλαμάνδρες" μιλάει για τον έρωτα, τον θάνατο, το χρόνο, τις γυναίκες, την ίδια την ποίηση, με μια γλώσσα αφαιρετική, συχνά σκληρή, σαν μόνιμη απορία πως μπορεί "....

Γιατί μια νέα γυναίκα αποφασίζει να απατήσει τον φίλο της, ύστερα από εφτά χρόνια σχέσης, αντί απλά να τον χωρίσει; Πόσο καθοριστικό ρόλο παίζει ο έρωτας και το πάθος στη διαμόρφωση της εικόνας που έχουμε για τον εαυτό μας; Για ποιο λόγο αξίζει τελικά να ρισκάρουμε τα πάντα, ακόμα και την ίδια μας τη συναισθηματική ασφάλεια; Και τι συμβαίνει όταν ανακαλύπτουμε ξαφνικά ότι το μόνο που ξέρουμε για τον εαυτό μας είναι ότι δεν ξέρουμε απολύτως τίποτα γι αυτόν; Ο Τσάρλι και η Τσάρλυ θα μπορούσαν να είναι το ιδανικό ζευγάρι....

Τραγουδάνε....

"....

ΟΙ ΕΞΟΡΥΣΤΟΙ Γυρνούσανε σαν τα σκυλιά έξω από τον Παράδεισο και αλυχτούσαν αγριεμένοι πού και πού γύριζε ο ένας και δάγκωνε τον άλλον μανιασμένα...