Έπειτα από σχεδόν δύο δεκαετίες ο Άρις Γεωργίου επιστρέφει στα πινέλα και τα χρώματα και συνάμα στην ανάγκη του για τη χειρονακτική σχέση με την τέχνη, την οποία παλαιότερα του στερούσαν η οθόνη, το πληκτρολόγιο, ο φακός και ο μεγεθυντής. Πρόκειται για έργα διαφόρων διαστάσεων, συνηθέστερα σε τετράγωνο σχήμα, ανεικονικά ως επί το πλείστον, τα οποία κινούνται ανάμεσα στον αφηρημένο εξπρεσιονισμό και σε λεξιλόγια που διερευνούν τη ζωγραφική πράξη. Παρορμητικά από τη μια και αυστηρά ελεγχόμενα από την άλλη ως προς το εικαστικό αποτέλεσμα, φανερώνουν την ταυτότητα των δημιουργιών του Γεωργίου.